Na twee jaar medisch onderzoek onder 17.421 volwassenen blijkt dat ingrijpende jeugdervaringen letterlijk onder de huid gaan zitten en veranderingen teweegbrengen die tientallen jaren in het lichaam kunnen blijven sluimeren. Ze kunnen een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van een kind en ze kunnen de fysiologie beïnvloeden. Ze zijn in staat om chronische ontstekingen en hormonale veranderingen te veroorzaken die blijvend kunnen zijn. Jeugdtrauma’s hebben de potentie de hersenontwikkeling negatief te beïnvloeden en de vorming van DNA te wijzigen. Verwaarlozing, geweld, misbruik en angst kunnen een blijvende inwerking hebben op de celdeling. Ingrijpende jeugdervaringen hebben een levenslange impact op het emotionele, psychische én lichamelijke vlak en kunnen het risico op hartziekten, beroertes, kanker en diabetes – en zelfs alzheimer – drastisch vergroten.

Burke Harris roept artsen, hulpverleners en leerkrachten op de vicieuze cirkel te doorbreken door zich te richten op het vroegtijdig signaleren van een jeugdtrauma en de behandeling daarvan mee te nemen in de totaalaanpak, en geen genoegen te nemen met slechts een behandeling met medicatie. De kinderarts pleit voor een ACE-screening als onderdeel van de prenatale zorg en een aankruisvakje dat bevestigt dat ieder kind op school een ACE-screening heeft gehad, net zoals ze hun vaccinaties en medische onderzoeken krijgen. Ook pleit ze ervoor dat leerkrachten leren de symptomen van toxische stress bij hun leerlingen te herkennen. Ingrijpende jeugdervaringen kunnen niet worden voorkomen, maar een juiste behandeling kan voorkomen dat een jeugdtrauma en de gevolgen ervan van generatie op generatie op generatie worden doorgegeven.