Pauline Hentenaar-Polderman, erfrechtadvocaat en bestuurslid van de vFAS: “Zonder testament gaat alles naar de langstlevende en de kinderen krijgen een niet-opeisbare vordering op de langstlevende; hier geldt de wettelijke verdeling. Wanneer dat een moeder of vader is, hebben kinderen daar in de regel minder emotionele problemen mee. Het wordt ingewikkeld als er een stiefouder in het spel is en de erflater de erfenis niet goed geregeld heeft. Wij adviseren mensen altijd om bij leven goed na te denken over de nalatenschap; daar voorkom je veel ellende mee voor je dierbaren. Je wilt met zulk verdriet niet voor de rechter staan.” 

Met een samengesteld gezin is het extra opletten. Als er geen testament is opgemaakt, is – bij het overlijden van een man of vrouw in het tweede huwelijk – de tweede eega erfgenaam. De kinderen van de overledene zijn eveneens erfgenamen, maar kunnen pas aanspraak maken op hun erfdeel wanneer de langstlevende is overleden. Ook kunnen kinderen hun ‘wilsrechten’ inroepen als de langstlevende ouder van plan is opnieuw te trouwen. In het testament kan de erflater anders bepalen; hier kunnen wilsrechten worden uitgebreid, beperkt of uitgesloten.

In een rouwproces spelen niet alleen verdriet, angst en wanhoop een rol, maar ook kunnen agressie, schuldgevoelens en teleurstelling om de hoek komen. Bij een nalatenschap zijn alle familieleden betrokken, ieder met een eigen mix van emoties. Dat maakt het complex. Bij een discussie over het testament wordt eerst de notaris geraadpleegd. Als de standpunten onverenigbaar blijken, dan is een erfrechtadvocaat de aangewezen persoon om dit traject te sturen. Een goede advocaat begeleidt en verduidelijkt de mogelijkheden. Het erfrecht wordt immers geregeerd door de wet, de juridische werkelijkheid, waarin geen rekening wordt gehouden met emotionele waarden of belangen.